Na terenie budowy kościoła i klasztoru przy ul. Paprocańskiej w Tychach stanie „Żywy Grób”. To nietypowy projekt autorstwa o. Wawrzyńca Jaworskiego, budowniczego kościoła. Przy pustym Grobie Pana Jezusa pojawią się zwierzęta związane ze świętami Wielkiej Nocy: osioł, baranki i zajączki.
Co, gdzie, kiedy?
Niedziela, 20 kwietnia: godz. 6.oo – procesja rezurekcyjna z kaplicy i Msza św.; godz. 10.3o – msza św. z udziałem dzieci; godz. 12.oo – msza św. niedzielna; godz. 18.oo – nieszpory wielkanocne, godz. 18.3o – msza św. niedzielna i wielkanocne śpiewanie z Jerzym Moskałą
Poniedziałek, 21 kwietnia: godz. 10.3o – msza św. z udziałem dzieci; godz. 12.oo – msza św.; godz. 18.oo – nieszpory wielkanocne; godz. 18.3o – msza św.
Wtorek – piątek, 22 – 25 kwietnia: godz. 18.3o msza św. i wielkanocne śpiewanie z Jerzym Moskałą.
Sobota, 26 kwietnia: godz. 18.oo – różaniec św. w intencji Kościoła i Ojca Świętego, godz. 18.3o – msza św.; godz. 20.oo -22.oo – czuwanie modlitewne przed kanonizacją.
Niedziela Miłosierdzia Bożego, 27 kwietnia: godz. 10:30; godz. 10.3o Msza św. z udziałem dzieci; godz.12.oo – msza św. niedzielna; godz. 18.oo – nabożeństwo do Miłosierdzia; godz. 18.3o – msza św. niedzielna; godz. 19.3o – dziękczynnie za kanonizację.
Podobnie jak w okresie Bożego Narodzenia, będzie także ognisko i stoisko gastronomiczne czynne codziennie od godz. 16.oo do 20.oo
Biblijne znaczenie zwierząt:
Osioł – pospolity osiołek był typowym zwierzęciem pociągowym czasów biblijnych. Hebrajski rzeczownik hamor (czerwone zwierzę) oznaczał udomowionego osła. To zadowalające się skromnym pożywieniem (trawa, krzewy, gałęzie drzew), odporne na różnorodne warunki atmosferyczne zwierzę służyło ludziom na wiele sposobów: oślica była używana jako wierzchowiec, dawała też mleko, a także podobnie jak wół, osioł pomagał człowiekowi orać pole i deptać kłosy. Ludzi bogatych stać było na kupno białego osła (Sdz 5,10). Osioł był symbolem pokory i wytrwałej służby. Jezus wkroczył do Jerozolimy, tak, jak zapowiedział prorok Zachariasz: „Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy” (Za 9,9).
Baranek – W wielu kulturach od tysięcy lat żywy baranek był zwierzęciem ofiarnym. Uważany za symbol prostoty, niewinności, łagodności i cierpliwości (znosi w milczeniu strzyżenie i uśmiercanie), pełnił funkcję mediatora między światem ludzi i strefą sacrum. Żydzi składali Jahwe baranki jako codzienną ofiarę-modlitwę, a zwłaszcza w szabat i dni świąteczne. Wyjątkowe znaczenie miał baranek paschalny, który upamiętniał kres niewoli egipskiej – w noc rozpoczęcia wędrówki do Ziemi Obiecanej znak wykonany z Bożego nakazu na drzwiach jego krwią, chronił żydowskie rodziny przed Aniołem Śmierci. Mięso paschalnego baranka mieli spożyć w stroju podróżnym, na stojąco i pospiesznie. Rytuał ten jest do dzisiaj centralnym elementem corocznych obchodów Paschy upamiętniających to wydarzenie.
Dla chrześcijan baranek to symbol męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz Eucharystii. Baranek Boży, zraniony i zabity, ale jednocześnie zwycięski, jest biblijnym symbolem Wielkanocy. O baranku jako figurze Chrystusa mowa w Starym Testamencie w licznych proroctwach, m.in. przy opisie ofiary Abla, Abrahama, wyjścia Żydów z niewoli egipskiej. Do symbolu tego też wielokrotnie odwołuje się w Nowym Testamencie Jezus w swoim nauczaniu, a Jan Chrzciciel jako pierwszy nazywa Zbawiciela Barankiem Bożym (J 1, 29), który symbolizuje krzyżową ofiarę Jezusa złożoną dla odkupienia ludzkości (Iz 53, 7).
Zając – W pismach Ojców Kościoła znajdujemy pierwsze chrześcijańskie interpretacje znaczenia zająca, które są komentarzem do wybranych fragmentów Biblii. Zabytki dawnej sztuki chrześcijańskiej przedstawiające zająca wraz z motywem winnego krzewu wskazują na związek z Eucharystią, życiem wiecznym i zmartwychwstaniem. Dodatkowo relację do Chrystusa uwidacznia podobieństwo słowne w języku greckim, gdzie na określenie zająca używa się słowa Lagos, które oznacza Boże Słowo – Chrystusa.
Najstarsze źródła przedstawiające zająca z wielkanocnymi jajkami pochodzą z końca XVII wieku. Wyjaśnień tego niezwykłego związku jest wiele. Gdy jedni widzą tu nawiązanie do zwyczajów podatkowych, które dopuszczały składanie daniny w naturze, co sprawiało, że często wraz z jajkami składano zwierzęta, i to nie koniecznie domowe, inni próbują spojrzeć na problem oczyma dzieci. One to mogły w czasie Wielkanocy zauważyć na polach biegające zające, zapowiadające nadejście wiosny. Ponieważ zawsze obdarowywane były w te święta pisankami, łatwo było przypisać właśnie zającom rolę roznosicieli tych prezentów.
Fot. Tomasz Mól
